Het mag ongelooflijk of paradoxaal lijken dat een initiatieke instelling zoals de Vrijmetselarij – die kan terugkijken op enkele eeuwen van glorierijke geschiedenis en een wereldwijde verspreiding – het historische geheugen van haar oorsprong is kwijtgeraakt. Haar leden lijken deze te mythologiseren, te verbergen, te verdraaien of aan te passen aan de omstandigheden of persoonlijke interpretaties, en vooral laten ze dit voor de ogen van oningewijden gebeuren.
Maar is er binnen de Vrijmetselarij ooit een serieuze wens geweest om de zaken eens en voor altijd op te helderen? Was er ooit een oprechte wens om deze wirwar – die zich tot in het oneindige en volledig ongecontroleerd heeft ontwikkeld – niet alleen uit hypotheses, vermoedens en theorieën, maar ook en vooral uit onnauwkeurigheden, onwaarheden en interpretatiefouten, die alleen maar tot verwarring hebben geleid en onvermijdelijk het wezen, het doel, de geschiedenis en de ware oorsprong van de Vrijmetselarij hebben verdraaid, te verdrijven?
De historicus, vrijmetselaar en Eleusinische ingewijde Nicola Bizzi probeert in zijn waardevolle nieuwe essay al deze vragen te beantwoorden.