Sevgi içimdeki en büyük ihtiyaçtı. Belki çocukluğumdan kalan belki de en baştan beri ruhumla var olan bir ihtiyaçtı bu. Öyle ki, sanki nefessiz kalıyormuşum da göğsümü ne kadar doldurursam doldurayım daha derin nefes almam gerekiyormuş, aldığım nefes yetmiyormuş gibi...

Ruhum aç, ne yedirirsem yedireyim doyuramıyormuşum gibi.

Kısacası aşka muhtaç, sevgiye muhtaç...

Sevgiyi sevenlerdendim ben.