Luca mikrokozma (1845) hronoloski je prvo od ukupno tri Njegoseva najpoznatija dela. Ovih sest spevova u desetercu u kojima pesnik prikazuje traganje duse za lepotom bozanstva i uzrocima covekovog pada, mnogi smatraju najvecim poetsko-religioznim delom u srpskoj filozofskoj literaturi. Napisano je u jednom dahu i u potpunoj usamljenosti pesnika tokom prve cetiri nedelje velikog posta. Oslobodivsi se okova materije i vinuvsi se u nebeske predele, dusa vodjena andjelom dolazi do izvora saznanja gde ce, napivsi se vode sa ovog izvora, saznati kako je, posle Satanine pobune protiv Boga, doslo do izgnanstva coveka na Zemlju.