CLEO

Wanneer Lennox naar me keek, veranderde mijn hartslag in een galop die niet meer kon ophouden met sneller gaan. Wel in een dravende, nooit in een rustige slag.

Die sterke connectie tussen ons bleef, we konden gewoon niet zonder elkaar. Ik was zo opgelucht toen Lennox zijn gevoelens naar me uitte. Ik kon het alleen maar beamen; het was wederzijds. Toch liep ons samenzijn niet helemaal zoals het hoorde, zijn gemoedstoestand werkte ook niet echt mee.

Ik zou willen dat het anders was gelopen, maar aan alle goede dingen komt een eind. Zo ook aan de beste tijd van mijn leven.

LENNOX

Ondanks dat we elkaar diep hadden gekwetst, bleef Cleo me aantrekken. Ze betekende zoveel voor mij dat het leek alsof ik een goede plek had gevonden. Een gelukkige plek, waar ik alles en iedereen kon vergeten. Behalve haar.

Ik had Cleo nodig; ze kon mijn ergerlijke ellende doen vergeten. Maar er kwam opnieuw een kink in de kabel en ik moest alle zeilen bijzetten om Cleo te overtuigen dat ik van haar hield.

Deze keer liet ik haar niet meer gaan.