घनश्याम डोंगरे यांच्या कथनपद्धतीमध्ये अनेक बलस्थाने आहेत. त्यांपैकी एक महत्त्वाचे बलस्थान म्हणजे त्यांनी प्राचुर्याने केलेला झाडीबोलीचा वापर. संध्या या नायिकेपासून तर शकुन, ढेकल्या गायकी, त्याचा सवंगडी, सुमित्रा, रमेशची आई वगैरे अनेक पात्रे झाडीबोलीतूनच आपले विचार व्यक्त करताना दिसतात. एकाच बोलीचा वापर करताना घनश्याम डोंगरे यांनी पात्रागणिक बोलीचा ढंग व प्रयोगही बदललेला आहे. त्यामुळे संभाषणात एकसुरीपणा देखील कोठेच आढळत नाही. म्हणूनच झाडीबोलीचे हे विविधांगी असे लोभस आणि लडिवाळ रूप पहिल्यांदाच प्रकाशित रूपात पाहायला मिळत आहे. घनश्याम डोंगरे यांची ही मोलाची कामगिरी होय असे येईल.

म्हणूनच "अस्सल झाडी कादंबरी" या शब्दात "भाराटी" ची बोळवण करताना मला साभिमान आनंद होत आहे आणि अशा आनंदाचा अपूर्व योग आणल्याबद्दल कादंबरीकार घनश्याम डोंगरे हे अभिनंदनास पात्र आहेत.

- डॉ. हरिश्चंद्र बोरकर