De beweging van burgerlijke ongehoorzaamheid en het verlies aan koopkracht .... zijn tekenen van het verval en de ergernis van een westerse samenleving die sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw onder het neoliberalisme gebukt gaat. Geconfronteerd met deze sombere situatie geeft het grote publiek uiting aan zijn ongenoegen via de stembus, en het resultaat is duidelijk: de traditionele partijen sterven, terwijl de extremen steeds machtiger worden. Er is een dunne lijn tussen degenen die de rijken de schuld geven en degenen die met de vinger wijzen naar een zekere begrotings- en staatslaksheid, die beide een deel van de bevolking zodanig stigmatiseren dat de "wereld van gisteren" van Stefan Zweig uiteindelijk niet meer is dan ons dagelijks leven! Inderdaad, de komende jaren zullen beslissend zijn voor de bloei van de democratie, een Machiavelliaanse Prins zou kunnen opstaan en een totaalstaat vestigen onder het mom van het bestrijden van de groeiende ongelijkheid. Het hele debat van vandaag is of we al dan niet een aftocht van de Vrijheid accepteren voor een neosocialisme!