Kitapların kalbi vardır. Bence her kitabın en güzel cümlesi o kitabın kalbidir de aynı zamanda.
Kitapla ilk tanıştığımda okumayı sökememiş bir çocuktum. Abimin kitaplarını baştan sonra yüzlerce kez çevirirdim. Önceleri yüzüme ferahlık veren kitaplar harflerle dost olduktan sonra gönlüme de ferahlık vermeye başladı.
Maden işçisi bir babanın oğlu olarak evimizin kitap bütçesi hiç olmadı. Çocukluğum harflere hasretlik çekerek geçti. Sırf kitaplara olan özlemimi giderebilmek için köyün bütün yaşlılarının ilaç kutularındaki prospektüsleri defalarca okurdum. Sırf bu yüzden herkes "Doktor olacak bu çocuk!" derdi benim arkamdan.
Sonra gazeteleri keşfettim. Ama pazartesi günleri kurulan pazarın ardından yerlerde toza çamura bulanmış gazete parçalarını. Pazardaki satıcılar okumam için istediğim gazeteleri vermezler, ben de pazar dağıldıktan sonra yerlere atılmış gazete parçalarını toplardım. Pazar alanı toprak alan olduğu için genelde çamur olurdu ve gazeteler çamura bulanırdı. Bir sürü deneme yaptıktan sonra gazeteleri temizlemenin bir yolunu bulmuştum.
Evimizde 24 saat yanan sobanın borusuna gazeteyi sarıyordum. Sobanın sıcaklığında çamur parçaları iyice kuruyor, sonra da dökülmeye başlıyorlardı. En son bir ayakkabı fırçası ile güzel temizliyordum. Tabi bu iş için annemle yaptığım kavgaların haddi hesabı yoktu. Sobanın etrafı çamurlandığı için sinerlenen anneme sus payı olarak, defalarca okuyarak ezberlediğim gazete parçalarını sobayı tutuşturması için verirdim. Çıradan kâra geçen annem de bu sayede benim bu gazete temizleme tesisime ses çıkarmazdı.
O temizlenmiş gazete parçaları bana dünyanın en muhteşem kitapları olurdu o zamanlar. Satır satır okurdum. Hatta ekonomi sayfaları da olurdu aralarında. Ben köyün içinde dolar euro paritesini, borsanın endeksini bilen tek adam olmuştum bu sayede. Hiç işime yaramasa da bilginin cezbeden sarmalı beni sarardı tüm o gazete parçalarında.
Ortaokul için ilçemizin okuluna gittiğimde tek kelimeyle Cennet'e gelmiş gibi olmuştum. Çünkü okulun kocaman kütüphanesi vardı ve içindeki binlerce kitap, benim okumam için karşımda arz-ı endam ediyorlardı.