از خواندنی‌ترین آثار جلال آل احمد که موضوع محوری آن ورود مدرنیته به ایران است و یک تک‌نگاری روستایی و زندگینامه‌ی نویسنده‌ محسوب می‌شود. در این داستان تحولات و رویدادهای یک آبادی درزمان اقامت یک معلم (جلال آل احمد) به مدت نه ماه شرح و به صورت یادداشت‌های روزانه ثبت می‌شود. مقایسه زندگی روستایی و شهری در نفرین زمین از موضوعات کتاب است و تفاوت اصلی شهر و روستا با رابطه‌ی ما با زمین تعریف می‌شود‌. در طرح کلی داستان از روایت‌گری و شیوه‌‌ای واقع‌گرایانه استفاده شده و با صحنه‌سازی‌های مؤثر و گاه تصویرهای پراکنده ترکیب می‌شود.

زبان داستان تا حدودی قدیمی است اما با دنبال کردن الگوی داستان‌های جدید اروپایی، خواننده را مجذوب خود می‌کند. کتاب نفرین زمین علاوه‌بر اثری هنری، یک سند اجتماعی است. آل احمد در این اثر ارزشمند تلاش کرده، عصر خود و وقوع تجدد را با نقطه نظرات اجتماعی بررسی کند. از آنجایی که این کتاب یک جامعه‌نگاری ساده و یا یک سفرنامه اجتماعی است و در دوره معینی از هستی به رشته تحریر درآمده، شخصیت‌های آن انسان‌های معمولی نیستند و به آدم‌های الگویی تبدیل شده‌اند. پختگی نثر آل احمد در این داستان‌ها به روشنی قابل تشخیص بوده و از هیچ‌گونه شیوه‌های احساساتی، ملودرماتیک و تخیلی استفاده نشده است. نویسنده با هدف خلق جهانی ایستا از تصویرهای زنده و جاندار استفاده می‌کند و جنبه‌های خشن و غیر قابل انعطاف جهان روستایی را نشان می‌دهد. همچنین سختی زندگی روستایی در ارتباط با ابزار کار، محیط زندگی و پیوندهای رویاروی خشک و غیراحساساتی در کتاب شرح داده می‌شود.