زندگی‌نامه‌ای از جلال آل‌احمد که در سال ۱۳۴۲ به رشته تحریر در آمد، اما به دلیل احترام به همسر نویسنده، سیمین دانشور، این کتاب در سال ۱۳۶۰ منتشر شد. سنگی بر گوری در اوج نثرنویسی آل‌احمد از حسّی‌ترین آثار ادبیات معاصر فارسی شناخته می‌شود و همچنین در سال ۲۰۰۸ میلادی در سری کتاب‌خانه ایرانیکا به انگلیسی ترجمه شد.

 این کتاب در شش فصل به زندگی‌نامه آل‌احمد و بی‌فرزندی او و سیمین دانشور پرداخته است. پژوهشگران آثار آل‌احمد این کتاب را به شیوه‌های گوناگونی تفسیر کرده اند، برخی موضوع کتاب را با مسائل شخصی و اجتماعیِ یک روشن‌فکر در ارتباط می‌دانند و برخی دیگر، عقیم ‌بودن نویسنده را به بی‌سرانجامی و بی‌حاصلی کارِ فکری آل‌احمد از جمله در کتاب‌هایی چون غرب‌زدگی و در خدمت و خیانت روشنفکران تفسیر کرده‌اند. همچنین شکست کل پروژه «فکر ایرانی» و روشنفکری از جنبش مشروطه ایران به بعد از جمله تفسیرهایی است که در مورد کتاب وجود دارد. کتاب با این جمله شروع می‌شود: هر آدمی سنگی است بر گور پدرش. نویسنده شرایط زندگی خانوادگی خود را بازگو می‌کند و راه‌های مختلف فرزنددار شدن را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این کتاب تجربیات نویسنده و همسرش برای بچه‌دار شدن از امتحان کردن شیوه‌های پزشکی و همچنین باورهای خرافی و قدیمی و حتی به سرپرستی کودکی یتیم شرح داده می‌شود. نویسنده به طور کامل زندگی خصوصی‌اش را شرح می‌دهد و درباره تاثیر سخن‌های اطرافیان و فشار جامعه برای بچه دار شدن می‌گوید، او معتقد است همان اندازه که بی‌فرزندی می‌تواند دشوار باشد، اما می‌توان از این ماجرا خرسند بود.

آل‌احمد در کتاب با نثری موجز و تلگرافی در جمله‌های کوتاه و اطلاعات فشرده از زبان عامّه مردم استفاده می‌کند و در شیوه‌ای اعتراف‌گونه، تقابل میان زن و مرد را نشان می‌دهد. آل‌احمد تلاش کرده است برای همراه کردن خواننده از نوعی هذیان‌نویسی استفاده کند.