پنج داستان، یکی دیگر از مجموعه داستان‌های اجتماعی نویسنده و مترجم مشهور و معروف، جلال آل احمد است که پس از فوت او در سال ۱۳۵۰ منتشر شد. در این مجموعه داستان، جلال آل احمد با نگاهی انتقادی و در قالب شخصیت‌های مختلف، دوران استبدادی رضاشاه را با بیانی دقیق و نیش و طنزی زیرکانه در لحن، روایت می‌کند. ماجرای ابتدایی این مجموعه داستان‌های کوتاه، زندگی راوی داستان یعنی پسربچه‌ای به نام عباس است. عباس، پسر یک روحانی است و کنجکاوی‌ها و شیطنت‌های کودکانه‌اش، مدام او را تحریک می‌کند که از گلدسته نیمه‌کاره مسجد کنار مدرسه بالا برود.

او برای دست ‌یافتن به این هدف خود، تمامی خطرات، ترس‌ها و سختی‌ها را به جان می‌خرد و بیمی از عواقب این‌کار ندارد چرا که هدف او مشخص است و برای رسیدن به آن حاضر است تن به هرکاری بدهد.

این پنج داستان، به موضوعاتی چون کشف حجاب، روحانیت ستیزی و ظلم و ستمی که در دوران رضاشاه دیده می‌شد اشاره دارد. به عبارتی، در کتاب پنج داستان، جلال آل احمد تلاش کرده است که خودباختگی، غرب زدگی و گم شدن هویت مردم ایران را به طور ملموسی به تصویر بکشد.