Cahit Sıtkı'nın dediği gibi çocukluk çabuk geçiverir ve insan bir anda büyüyüverir. Hepimiz bu dönemi yaşarız. Ve annemin dediği gibi, "Ne güzeldir çocuk olmak." Özleriz ve hiç büyümemiş olmayı hayal ederiz.
Dedem, "Söz uçar, yazı kalır" derdi. İşte ben o özlediğimiz çocukluk yıllarını yazarak uzatmaları oynatıyorum belki de...
Hepimiz çocuktuk bir zamanlar. Yaşandı geçti. İşte ben o günlerin kaybolmaması, kaydolması için çabalıyorum belki de...
O çocukluğumuzun saflığı içinde bazen güldüren bazen hüzünlendiren diyalogları son on yıldır derliyorum. Derlediğim diyaloglarda kendimi görüyorum belki de...
Çoğunu Twitter'dan derlediğim diyaloglar... Bir çoğu da arkadaşlarım tarafından gönderilenler... Çocukluk tarihini tutuyorum belki de...
Diyalogların kaynağını mümkün olduğunca kaydettim. Kaydedemediklerimi (L.E.) harfleriyle belirttim. Bazı arkadaşlarım mütevazılıklarından veya utangaçlıklarından isimlerinin baş harflerini koymamı istediler. Saygı duydum ve dedikleri gibi yaptım. Twitter'daki dostlarıma, beni besleyen arkadaşlarıma buradan teşekkür ediyorum. Onlar olmasalardı bu kitap meydana gelemezdi.
ÇOCUKÇA serisinin ikinci kitabı 'ÇOCUKTAN AL HABERİ' kitabını okurken tebessümünüz yüzünüzden hiç eksik olmasın. Yaşadıkları dünyadan habersiz, babalarından veya annelerinden uzak, masum, mağdur çocukları da unutmayın. Hayatın kendisi zaten trajikomik değil mi? Keşke çocuklukta sadece komik kısımlar yaşansaydı. Ama masum çoluk çocuktan bile intikam almak isteyen insanlar var oldukça bu mümkün gözükmüyor.

Ali Akkız