Daha kötüsü de, memura tanınan, mesai saati olsa bile doktora gitme hakkını kötüye kullanmamdı. Gerçi şu da var ki o gün işim yoktu, (ne zaman vardı ki?) her zamanki gibi, rehberlik servisinden çok, hapishane hücresine benzeyen, tavana yakın iki karış penceresi olan odamda yalnızdım. Sabahtan beri gelen giden olmamıştı. Bütün gün danışan beklediğim, duvarlara bakarak oturduğum, aybaşı gelince de bankamatik memurları gibi maaş çekmeye gittiğim çok olur. Öğrenciler, deli doktoru olduğum söylentisi yüzünden mümkün olduğunca rehberlik servisine uğramaz. Öğretmenler de sıkça deli damgası yemekten korkan haylazları, rehberlik servisine göndermekle tehdit ettiğinden, adının deliye çıkacağından korkanların sayısında artış oldu dersem yanlış bir şey söylemiş olmam.