Hayat merdiveninin ilk basamaklarında okumaya başlayan ve okumayı seven insanın gençlik halleri az çok şâirânedir. O şiirsellik olmasa ne diye okusun insan, değil mi!

Okumayı yaşamının merkezine yerleştiren ve bu sayede az çok şair sayılan insanın hayatı yaşanmaya değecek hayal unsurları barındırır içinde. Sevsin ya da sevmesin, karşılaştığı her insan bir sevgili, her şey tapınılası gelir o yaşlarında.

Ve insanın en içten olduğu çağlarıdır o dönemleri.

Gençlik Hikâyeleri'nde her okur, kendi gençliğini bulacaktır. Mutluluğun bile hüzünle yoğrulduğu, artık çoktan gerilerde kalmış çağları, insanın umudunu beslemişse hayat daha bir çekilir olmuştur.

Bu kitabı ben severek yazdım; sevilerek, sevinerek nakış nakış işledim. Her satırına "insan"ı yerleştirdim. Doğrusuyla eğrisiyle. Ama her hâl ü kârda iyi insanı, güzel insanı...