Historia oparta jest na prawdziwych wydarzeniach z okresu zjednoczenia Hiszpanii.
Prowadzona przez Ferdynanda II i Izabelę Kastylijską Hiszpania urosła do rangi potęgi. Polityka przebiegłego króla przyniosła obfite owoce. Cały kraj został odebrany królowi Portugalii. Południowe lenna zostały podstępem odcięte od Francji. Władcę południowej Europy i północnej Afryki on - król Ferdynand, a raczej jego ręce i wskazówki Izabeli, wydobyły z drzemki i uczyniły wszechwładnym "Manu interpida" - Inkwizycję. A teraz ten mechanizm przyniósł do skarbca królewskiego najpierw jedną trzecią, a teraz ponad dwie trzecie wszystkich skonfiskowanych dóbr. I odtąd nikt, ani grande, ani markiz, ani książę, nie mógł czuć się bezpiecznie. Renegaci, strzeżcie się - idą po was!
Młoda Merinda, która nie chciała zostać kochanką Estebana juniora, zostaje wtrącona do więzienia. Esteban Starszy - drugi człowiek po królu - chciał, aby tak właśnie było. Wyrok jest już gotowy, pozostaje tylko oszpecić pannę i spalić ją na stosie. Ale coś idzie nie tak. Sprawą zajmuje się Fernando, nieprzekupny rycerz z zakonu szpitalników. Oczywiste kłamstwo, a nie dowód winy. Wszyscy zwrócili się przeciwko Inkwizytorowi Fernando. Fernando nie ma wyboru - musi uratować dziewczynę za cenę swojej kariery, a nawet życia. Ucieka z Meryndą. Para zostaje umieszczona na liście poszukiwanych. Każdy, kto udzieli schronienia lub pomocy uciekinierom, trafi za kratki. Nowy inkwizytor wynajmuje zabójcę, który ma odnaleźć i zabić uciekinierów bez rozgłosu.
Dawna faworyta króla Hiszpanii, hrabina Alba, pisze do jego wysokości list, w którym wyznaje, że w tajemnicy urodziła mu córkę. Prosi króla o pomoc w odnalezieniu córki. Król powierza to zadanie swojemu powiernikowi, markizowi Diego. Markiz trafia na trop - córką króla i hrabiny jest nie kto inny jak Merinda!
Król odrzuca to fałszywe oskarżenie. Ale! Koło zamachowe czyśćca Inkwizycji jest odblokowane. Merinda i Fernando zostają zapędzeni w góry i ich zguba jest pewna. Para stoi na przepaści nad przepaścią. Kusznicy mają ich na celowniku. Markiz dociera na czas. I zatrzymuje egzekucję.
Rozplątuje łańcuch fałszywych świadków. Doprowadza go to do spisku przeciwko królowi. Pisze list do króla i wysyła go z posłańcem. Po drodze posłaniec zatrzymuje się, aby napić się wody i napoić konia. Zostaje zabity przez zamachowca wynajętego przez Inkwizycję. Czyta list i sprzedaje go konspiratorom. Następnie sprzedaje markizowi informację o przechwyceniu listu przez spiskowców.
Markiz dowiaduje się od swoich agentów, że admirał Esteban i jego partyzanci są na tropie Merindy i Fernanda i chcą wszystkich zabić.
Spisek zostaje udaremniony. Król przyjmuje zapłatę od skruszonych wspólników. Okazuje się, że morderca nie umarł od trucizny i szuka spotkania z markizem, aby się zemścić. Taka chwila nadchodzi. Markiz jest oszołomiony. Zostało przebite płuco. Merinda odrzuca lekarzy sądowych. Za pomocą naparów ziołowych i wyciągów z pleśni sama ratuje życie markiza. Merynda zostaje pomówiona przez lekarzy o czarnoksięstwo. Królowa wtrąca młodą hrabinę do więzienia. Sam król jest bezsilny wobec królowej. Śmierć Merindy jest nieunikniona. Ale wtedy, przechodząc przez wiwatujący tłum mieszczan, król zostaje osądzony i zabity przez swojego najstarszego przeciwnika. Rana wydaje się błaha. Jednak dwadzieścia cztery godziny później król zachorował i stracił przytomność. Królowa zdaje sobie sprawę, że nadworni lekarze są bezsilni, podobnie jak modlitwy. Postanawia poprosić o pomoc Merindę. Dla córki króla nic nie jest ważniejsze niż ocalenie życia ojca. Dwa tygodnie później król stanął na nogi.
Królowa jest zachwycona powrotem króla do zdrowia, ale nadal chce pozbyć się Merindy...