Behalve dichter was J.H. Leopold ook classicus, met grote waardering voor de filosofen van de Stoïcijnse school. In 1910 publiceerde hij "Uit den tuin van Epicurus", met een gedeeltelijke vertaling van diens hoofdwerk "De rerum natura" en een reeks zelfgeschreven stukken over de filosoof. In zijn vertaling probeerde Leopold de Latijnse woordvolgorde te respecteren, wat hem ruimte bood om hier en daar iets toe te voegen. In zekere zin eigende hij zich Epicurus' werk toe en gaf er zijn eigen draai aan. Het poëtische gehalte van zijn vertaling overtreft soms het origineel.-