„Nietota. Księga tajemna Tatr" to książka niezwykła, magiczna wręcz. Mistyczna, pełna symboli i nieoczywistych sensów. Uosabia Tatry z kolebką polskości, a przez nie wiedzie wędrowca, będącego alter ego autora. Jednak nic nie jest tu oczywiste: o podnóże Tatr uderzają morskie fale, a gdzieś pod Krywaniem ciągną się fiordy, pośród których pewien książę podróżuje łodzią podwodną. Sam autor o książce wypowiedział znamienne słowa: „Najdziwniejsza książka, którą mógłbym napisać, jest o tym, czego nie wiem". Słowo „nietota" stanowi ludową nazwę rośliny – wrońca widlastego, symbolizującej kobietę, a być może także Polskę.