"Begrip begeert geen troost buiten en boven zichzelf." Het belangrijkste in het leven van Carry van Bruggen was denken: haar observaties in verband brengen met studie en literatuur, op zoek naar een denksysteem dat het leven richting kon geven, naar iets om grip te krijgen op een angstaanjagende en ingewikkelde wereld. Daarom zijn haar personages vaak in zichzelf verzonken denkers, die zich vaak aan het leven schaven. In de beknopte roman "Van een kind" keert ze nog een keer terug naar het landschap van haar jeugd, met een fictief meisje dat de wereld overpeinst in een stream of conscious die evenveel zegt over haar als over die wereld. Voor de lezers van Virginia Woolf.-