Nasıl beğendin mi sana yazdığım şiiri?" dedi. Esasında kendine şiir yazılması hoşuna gitmişti Eda'nın. Ancak gururundan, kibrindendi Arif'e bütün yaptıkları. Gururundan, kibrinden bir geçebilseydi Arif'in kollarına atılacaktı. O bir kahramandı. O bir şairdi. O kendinin aksine beyefendi biriydi ama Arif'e acı çektirmekten zevk duyuyordu. Birinin kendine âşık olması, peşinden koşması, kendine şiirler yazması hoşuna gidiyordu. Bazen aynanın karşısına geçiyordu, gözlerine hayran hayran bakıyordu. Annesi bir gün komşularının kızıyla muhabbet ederken, fazla naz âşık usandırır, demişti. Ben bile kendimi sevmezken Arif benim neyime âşık oluyor ki. Sahi dedi, aşk neydi, nasıl bir şeydi? Eda bir an aşkı bilmediğini, sevdayı anlayamadığını fark etti. Sevmek nasıl bir şeydi?