Sağ duvara yapıştırarak bir dolaba doğru yürüdü. Gözlerinin önünde asılı bir takım elbise ve bir bavul belirdi. Beklediği kağıt hışırtısını duymadan elbiseye dokundu. Ona talimatlarla dolu bir zarf taşıdığını söylediğini çok iyi hatırlıyordu.

Tamamen boş görünen bavulu açtı.

Bir küfür savurarak dişlerini gıcırdattı. Bavulu hissetmeye başladı, boşuna. Çok basitti ve çift dip düşünmek mümkün değildi. Tabii ki kontrol edilmeli...

Ama o anlarda felç oldu, neredeyse odayı vuran el fenerinden çok daha yoğun olan ışıktan neredeyse kör oldu. Sonra odanın kapısının sessizce kapandığını duydu ve bir ses şöyle dedi:

"Hareket etme. seni hedef alıyorum...