Sait, okumasını bitirdikten sonra, Ansiklopedinin sayfalarını öfkeyle kapatırken Panco'ya: "Çıkalım!" dedi.
İri çam ağaçlarıyla dolu bir avluyu geçerek sokakta yürümeye başladılar. Ne yöne gideceklerini düşünmeden rasgele yürüyorlardı.
Sait'in yere bakarken sinirli olduğunu gören Panco, "Aslında adam kötü niyetli değil Sait. Son cümlesini anımsasana. Senin milletler arası kıymette olduğunu söylüyor."
"Başlarım kıymetine de övgüsüne de! Namussuz, şerefsiz adam! Ne demek yahu bu? Kendisi çocuklara Anna Karenina'yı okurken ben ne yaparmışım bilmezmiş. Allahsız kitapsız. . . Her akşam sana rapor mu verecektim? . . . "