Το καινούργιο μυθιστόρημα εκτός σειράς ιδιωτικού και σκληροτράχηλου ντέντεκτιβ, στο Βυζάντιο, στα Χανιά ή στην ΝΔ Γαλλία είναι ακόμα ένα Νουάρ του κώλου - όπου το ουσιαστικό 'κώλος' μπορεί να διαβαστεί και με διφορούμενη έννοια. Κι αυτό επειδή η σεξουαλική εκδοχή της πίσω πόρτας είναι μια απ' τις πολύ σημαντικές λεπτομέρειες/στοιχεία της υπόθεσης. Το πήγα κάπως μακριά με τις τσόντες αυτή την φορά, μέχρι και μπλε λινκ με πορνοβίντεο(μικρό) δίνω!!!! (Το λένε κι ελευθερία στην έκφραση)
Προσοχή όμως, δεν πρόκειται για ερωτικό μυθιστόρημα με διαστροφές του στυλ «Αποχρώσεις του γκρι-μπλε» ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο χρώμα. Παραμένω πιστός στο Νουάρ μελόδραμα συν έγκλημα με παράλληλη σπουδή της ανθρώπινης φύσης και κοινωνικών καταστάσεων. Εδώ, γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστεί η μίζερη ζωή του χωριού και το ότι η ιστορία διαδραματίζεται σε κάποιο σκατοχώρι με χαρακτηριστικό όνομα της ΝΔ Γαλλίας όπου ζω δεν έχει απολύτως καμιά σημασία. Σε όλη την Ευρώπη, Ωκεανία και την Β. Αμερική υπάρχουν παρόμοια ίσως και χειρότερα. (Για τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη καλύτερα να μην μιλήσουμε).
Η ιστορία είναι απλή. Ένας ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ που συχνά κάνει τον μαλάκα χωρίς στην ουσία να είναι, αγανακτεί κάποια στιγμή και σκοτώνει την γυναίκα του γιατί όπως χαρακτηριστικά λέει κάπου «σε μέρη σαν το δικό μας, δεν χωρίζεις ούτε παίρνεις διαζύγιο που τ' απαγορεύει η θρησκεία. Αυτά γίνονται στις μεγάλες πόλεις με πολύ ανώνυμο κόσμο, Παρίσι, Μπορντό, Τουλούζη και τέτοια. Σε μέρη σαν το δικό μας ο ένας περιμένει τον άλλον να πεθάνει για να χωρίσει, να πάρει διαζύγιο. Αλλά ο Θεός δεν είναι τόσο φιλεύσπλαχνος να σε απαλλάξει νωρίς απ' τον τζαναμπέτη σύντροφο μπας και τα καταφέρεις καλύτερα με τον επόμενο. Κι όταν καταφέρεις κάποτε ν' απαλλαγείς, είναι σε μεγάλη ηλικία κι είσαι κι εσύ ήδη με το μισό πόδι στον τάφο. Δεν σου μένει άλλη επιλογή λοιπόν απ' το να τον σκοτώσεις ο ίδιος ή να βάλεις κάποιον άλλον να το κάνει για σένα με κάποιον τρόπο. Αν είσαι πολύ πλούσιος δεν τίθεται θέμα, πληρώνεις κάποιον και σου την κάνει την δουλειά. Αν όμως είσαι φτωχός, τότε τι κάνεις ;»
Ρητορικό βέβαια το ερώτημα, με τον τίτλο και την πλοκή θα κινδυνέψω να με κατηγορήσουν ότι πριμοδοτώ τον φονιά!!!! Ελπίζω ότι οι αναγνώστες με αντίληψη θα το καταλάβουν ότι δεν είναι έτσι. Ο βίαιος θάνατος/φόνος ενός ανθρώπου είναι μια ειδεχθής πράξη, μια τραγωδία (ο θάνατος πολλών απλά ένα στατιστικό γεγονός όπως έλεγε κι ο πατερούλης Στάλιν, ένας απ' τους μεγαλύτερους κατά συρροή δολοφόνους μαζί με κάποιους άλλους). Ναι, αλλά μια γυναίκα που τρώει ξύλο κάθε μέρα κι είναι μονίμως μ' ένα μπλε μάτι επί 20-30 συναπτά έτη ή ένας άντρας σαν τον ΚΑΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ της ιστορίας μας δεν θα χε δίκιο ν' αρπάξει μια μέρα τον μπαλτά και να του(της) ανοίξει το κρανίο στα δύο ; Δίκιο θα είχε αλλά η Δικαιοσύνη των Ανθρώπων που δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με το Δίκαιον, θα τον έβαζε φυλακή για όλη του την ζωή. Και πάλι καλά να λέμε γιατί μέχρι το 1981 τους αποκεφάλιζαν.
Απ' την σκοπιά που το βλέπω, άνδρας καλός-γυναίκα μέγαιρα, απέχει πολύ απ' την πραγματικότητα στατιστικά τουλάχιστον. Οι περιπτώσεις άνδρας δυνάστης-γυναίκα θύμα είναι απείρως περισσότερες αλλά περί μυθιστορήματος πρόκειται, δεν είναι κοινωνική πραγματεία. Άσε που έτσι έχει περισσότερη πλάκα! Μ' αυτά που λέω και λοιδορώ θα κινδυνέψω να με πουν ίσως μισογύνη αλλά αυτοί που με γνωρίζουν θα το καταλάβουν. Αυτοί που χλευάζουν και σαρκάζονται το γυναικείο φύλο είναι αυτοί που τις αγαπούν ή τις έχουν αγαπήσει πολύ έντονα. Κι αυτό τελικά είναι που τους δίνει το δικαίωμα να τις σαρκάζουν. Εξάλλου το θέμα μου δεν είναι ο «πόλεμος» μεταξύ ανδρών και γυναικών (προς τα κει πάει τελικά) αλλά η ζωή στο χωριό και η 'χωριάτικη' νοοτροπία. Το έγκλημα βρίσκεται εκεί για να μην γίνει εντελώς...