Gerçekten de Cumhuriyetin olanakları yoksul çocukları da kapsıyor, en çok da onları adam etmeye çalışıyordu. Günümüzün aileleri inanın kırk yıl önceki aileler kadar şanslı değiller. Mesela zincir marketler, şirketler, holdingler karşısında aile geçindiren esnafın kazanma şansı hiç kalmadı. Büyük çiftlikler, küçük üreticinin, tarımla uğraşanların belini kırmaya, köyleri boşaltmaya, terk edilen tarlaları, düşük ücretle bünyesine katarak genişlemeye devam ediyor. Kasap bile iş yapamayıp asgari ücretle marketin et reyonunda işe giriyor. Köylü, esnaf, işçi, memur olup çocuk okutmanın imkânı kalmadı.
Şunu da itiraf edeyim ki, bu süreçte çağdaşlarım gibi ben de çok bencillik yaptım. Yalnız ben değil herkes, Cumhuriyet gemisi batarken çocuğunu, ailesini, geleceğini kurtarmanın telaşına kapıldı. Benim gibi nispeten geliri iyi olan okumuşlar, doktorlar, resmi ya da özel sektörde daha iyi ücretle işe girenler, geride kalanların ne olacağını hiç düşünmeden kendi çocuklarını paralı özel okullara verdiler.