رشته یادداشتهای «بهرام ایرانمند» که خرد خرد از ۲۰ خرداد سال ۲۵۷۹ تا ۲۴ اسفند همانسال نگاشته پراکنده گردیده اند. در این یادداشتها هم ایرانمند آزادی دگرباره ایران را با ساخت واژه ای نو «بآزادی» میخواند و نوید میدهد و از آینده درخشان ایران سخن میراند. یادداشتها باید با آهنگ ویژه ای خوانده گردند تا دریافته شوند. آنچه در این کار ایرانمند فراخور نگرش است باور بلندش به پایندگی شاهنشاهی و رسیدن به ایران آزاد با کوروش شاه پهلوی است که شاید بتوان گفت فراتر از یک پیشبینی و نیز یک پیشگویی است. ایرانمند بر بنیاد فرهنگ و گذشته ایران چنین فرآینده ای را بازگومینماید و این رویداد بزرگ را در همین سده بیست و ششم پس از تاجگذاری کوروش بزرگ میداند