Jest rok 1842 w Polsce zdominowaną przez Prusów. Coś złego dzieje się w biednej, bukolicznej okolicy otaczającej miasto Łasin, powodując, że chłopi zamykają drzwi na klucz. Zaczyna się, gdy handlarz Mojsze (Mojżesz) Karnowski, syn rabina chasydzkiego, który jest wyobcowany od ojca, natrafia na sabat czcicieli Szatana głęboko w lesie i zostaje opętany przez dwanaście diabłów. Terroryzuje wieś, popełniając morderstwa, gwałty, porwania i świętokradztwa wobec lokalnych kościołów katolickich, i cmentarza. Uwodzi piętnastoletnią polską dziewicę Martę Neringówną, która rodzi Walentego, który stanie się nićmi łączącymi kolejne książki. Następuje konflikt kulturowy: katoliccy Polacy, którzy chcą odzyskać swój kraj i wolność praktykowania religii, pruscy luterańscy, którzy chcą zmienić Polaków w niemieckich luteranów, i Żydów. Prusowie sprowadzają kolonistów z terenów czysto niemieckich i dają im polską ziemię i sprzęt rolniczy, jeśli obiecają je uprawiać przez jakiś czas. Polscy kolaboranci z rządem ścierają się z patriotami. Mojsze zostaje zatrzymany i poddany najpierw żydowskiemu, a następnie gwałtownemu katolickiemu egzorcyzmowi. Jest sądzony bez ławy przysięgłych przez trio sędziów, dla których wynik jest z góry ustalony i stracony. Wszystko prowadzi do niespodziewanego zakończenia.