Her an şahlanacak bir at gibi duran, dingin ama güvensiz denizde usulca tam yol alan gemi birçok gizemli misafirini taşıyordu. Tacirler, askerler, ataşeler, sürgüncüler, kaçaklar, hırsızlar, ajanlar... Hepsinin amacı farklı ama araçları aynı idi. Misafirlerden biri de gayet şık giyinimli, siyah gözlükleri ile güvertede yalnız başına ufku seyrederken sigarasını tüttüren Kuyumcu Hamdi Bey, namıdiğer Kurmay Binbaşı Enver Bey'di. Tebdil'i kıyafetler içinde yolcuların arasına karışan Osmanlı subayı kederli bir şekilde elden gitmesi kesin gözüyle bakılan, hatta hükümetin bile neredeyse çaresizlik içinde gözden çıkardığı memleketin son Afrika toprağını tüm kalbini dolduran kederle düşünüyor, düşünüyor fakat işin içerisinden çıkamıyordu. Durum çok vahimdi. Trablusgarp'ın hali içler acısıydı. Yıllardan beri yapılan hazırlıklar İtalyan işgalinin geleceğini bağıra çağıra haber veriyordu. Bu durum biliniyordu fakat o kadar çok dert musallat olmuştu ki ülkenin başına hiçbir önlem alınamamıştı. Üstelik başka bölgelerdeki isyanı bastırmak için, Trablusgarp'ta konumlanmış Osmanlı ordusunun yüzde doksanı başka bölgelere kaydırılmıştı. Sırtlanların kol gezdiği çayırlarda kuzuyu sahipsiz bırakmıştı ''Hasta Adam''. Tüm bu durumun vahametine rağmen Enver Bey yeis içerisinde değildi. Her ne kadar kabineden gerekli desteği alamasa da devlet gizli bir şekilde arkasında olacaktı. Ve canından vatan için vazgeçmiş fedakâr vatan evlatları Enver Bey'e yaverlik edecekti.