Kendi adını taşıyan ve Latin soyuyla gurur duyan Rumenler'in yüreklerini çarptıran, zavallı ozan Ovidius'un düşünceli yontusunun kutsallaştırmış olduğu Karadeniz'in bu yaşlı yüksek burnunun üzerine sere serpe yaslanmış olan Köstence, Romanya'nın "Küçük İstanbul'udur. Burada, Bulgarlar, Türkler, Yahudiler, Ermeniler, Yunanlılar, Tatarlar, gözalıcı bir "çıfıt çarşısı" içinde yanyana yaşarlar; türlü işlere girişirler ve Rumenler'e, Yakın Doğu'nun çeşitli lehçelerini duyururlar. Burada, her çeşit yolcu kendisini evindeymiş gibi hisseder, damağına göre hazırlanmış yemekleri, hoşlandığı dostlukları ve kendine uyan gelenekleri bulur.

1906 yılından bu yana, Köstence, çok önemli bir Balkan limanı olmuştur. O yıl Romanya hükümeti, kendi adına, büyük özverilere katlanarak, "Köstence, İstanbul-Pire, İzmir-İskenderiye" yolunda seyreden dört hızlı gemi servesinin açılışını yaptı. Böylece, bir haftada, Paris'ten "Doğu Ekspresi"ne binen bir yolcu, çok rahat bir şekilde ve yalnızca Köstence'de hızlı bir gemiye binmek için rahatsız olarak "Firavunlar Ülkesi'ne gidebiliyordu. Bir kuğu kadar beyaz olan ve kazanları ham petrolle ısıtılan gemi, saatte on yedi mil hız yapıyor ve en uygun durumlarda, yolculuk başına on binlerce altın ley açık veriyordu. Bunlara hiç binmeyen Rumen halkıysa, hiç aldırmadan açığı kapatıyor ve soylu kökenini düşünüyordu,- ama canım, bu başka sorun nasılsa...