"2012 Orhan Kemal Öykü Ödülü" yarışmasında derece alan bu kitap yeni ve iyi bir yazarın ayak sesleri.

"Muzaffer, elinde toz bezi üç kişilik boş masaya yaklaştığında Ceren, Semih ve Fatih tuzluğun içinden ona gülerek baktılar. Küçüle küçüle hap kadar olmuş

bedenlerini beyaz tuzun üzerinde bir o yana bir bu yana attılar. Çıkarttıkları kahkahaları duymamak için Muzaffer elleriyle kulaklarını kapadı."

***

"Harfleri yan yana getirdiğimde oluşan yeni kelimeler beni düşten düşe, masaldan masala götürürken, yan yana getirdiğim sayılardan yine başka bir sayı oluşuyor. Birden yüze

kadar olan sayıları dinlemenin hiç eğlenceli bir yanı yok. Kısa süre içinde göz kapaklarım kapanıyor. "16... 23...42..."

Yedinin üstüne oturmuş aşağıya bakarken gözlerim kapanıyor. Sayılar, lanet sayılar beni hep uyutuyor."

***

"Hap yavaş yavaş uykumu getirirken, gözlerimin önüne cüce sevgilimle öpüşme sahnemiz geliyor. Kulağıma fısıldıyor:

-Korkma geçti..."