Ruhumun sevdiği varlığın yamacına oturdum ve sözlerine kulak verdim. Öyle, dikkatle, tek kelime bile etmeden dinler-ken, sevdiceğimin sesinde, kalbimi titreten ve ruhumu tensel kılıfından çıkaran bir güç hissettim. O vakit ruhum, bedenin daracık hücresinden çıkıp, ne sınır ne ölçü tanıyan bir boşluk-ta, evreni bir rüya gibi seyre dalarak yol almaya başladı.

Ben, kulaklarımı başka her türlü sözden uzak tutan sözlerinin anlamını yitirirken, bir garip büyü sevdiğimin sesine karışıp duygularımı alt üst etti.

Bu musikiydi, dostlarım.