Kendinizin habercisi sizsiniz. Ve diktiğiniz kuleler, kendi dev benliğinizin temelinden başka bir şey değil. Ve o benliğiniz de oluşturacak bir başka temeli.

Ve ben de kendimin habercisiyim çünkü gün doğarken önümde gerilerek uzayan gölge, öğle saatlerinde küçülerek ayaklarımın al-tında toplanıp yok olacak.

Her zaman kendimizin habercisi olduk ve her zaman da olacağız. Bugüne değin topladıklarımız ve bundan sonra toplayacaklarımız, tohum olacak henüz sürülmemiş tarlalara.

Siz sisin içinde dolanan bir arzuydunuz, ben de oralarda dolanan bir arzuydum. Böylece aradık birbirimizi ve tutkularımızdan doğdu rüyalarımız. Ve rüyaların zamanı bitimsiz ve rüyaların mekânı ölçümsüzdü.