Το βιβλίο γράφτηκε ἐν καιρῷ πανδημίας του κορωνοϊού και πραγματεύεται
μία ιστορία αγάπης.
Η ιστορία της Μελίντας και του Μενέλαου είναι αληθινή και διανθίζεται
με προσωπικές εμπειρίες του Πάρη.
Δύο ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα, για να συναντηθούν στο τέλος.

Εκεί όπου τα πραγματικά γεγονότα της ζωής συναντούν τη φαντασία,
το απίθανο και το αντίστροφο.
Μια ιστορία με σημαντικούς συμβολισμούς, εμπνευσμένη από πραγματικά
γεγονότα και εμπειρίες μισού αιώνα ζωής του συγγραφέα,
από την αλληλεπίδρασή του με άλλους ανθρώπους.
Το ύφος είναι λιτό κι άμεσο, η γλώσσα απλή, καθημερινή και κάνει
τους ήρωες τόσο οικείους, σαν να είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.

Το βιβλίο είναι ένα ημερολόγιο, μία καταγραφή καθημερινών διαλόγων;
Είναι μία απολογία στην πρώην σύζυγο;
Είναι ευσεβείς πόθοι του συγγραφέα, ένας απολογισμός;
Ένα συνονθύλευμα όλων αυτών;
Ο καθένας μπορεί να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα.
Ίσως είναι ένας ύμνος στα όνειρα που μπορεί να φαντάζουν άπιαστα,
αλλά με πίστη κι επιμονή, μπορεί να γίνουν πραγματικότητα.