Εἶναι ἀλυσιτελὲς νὰ ἐρευνοῦμε χρόνους καὶ καιρούς, ἀλλὰ χρειάζεται συνεχῶς νὰ ἐρευνοῦμε τὴν καρδιά μας, γιὰ νὰ τὴν καθαρίσουμε καὶ νὰ μὴν ἀφήσουμε τίποτε τὸ ἀλλότριο νὰ εἰσέλθει στὸν τόπο αὐτὸ ποὺ κατεξοχὴν ἀνήκει στὸν Θεό, καὶ ἔτσι νὰ καταξιωθοῦμε νὰ σταθοῦμε καὶ νὰ ἀντικρίσουμε τὸ πράο καὶ ἱλαρὸ βλέμμα τοῦ Παντοκράτορος Ἰησοῦ. Ἡ Ἡμέρα τοῦ Κυρίου πρέπει νὰ εἶναι ἀπρόσμενη, διότι κατ' αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ δοκιμασθεῖ «ὡς ἐν καμίνῳ» ἡ καρδιά μας. Θὰ ἀναφανοῦν ποιοί εἶναι αὐτοὶ ποὺ διακατέχονται ἀπὸ γνήσια ἀγάπη, ἰσχυρότερη τοῦ θανάτου ποὺ τοὺς περιβάλλει, αὐτοὶ ποὺ ἐνῶ καθεύδουν, ἡ καρδία τους ἀγρυπνεῖ, καὶ ὅπως οἱ φρόνιμες παρθένες ἔχουν ἀρκετὸ λάδι καὶ διατηροῦν τὴ λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους καιομένη καὶ ἄσβεστη ὑπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες.