Babalar, çocukları dizlerine oturtup kitap okur veya uyuturken "Bir varmış, bir yokmuş..." diye masal anlatır.
Zulüm ayyuka çıkınca her şeyin çehresi değişti. Artık babalar demir parmaklıklardan ardından çocuklarına hikaye yazıp gönderiyor; ranza arkadaşı da resimlerini çiziyor... Ve fotokopiler çekilerek koğuştaki babaların çocuklarına gönderiliyor.
Her türlü zorluğa rağmen "faydalı olmak"tan ödün vermeyenlerin kervanı yoluna devam ediyor.