1870'lerde lobicilik "zenaatı", "popometre", otel lobilerinden çıkıp da ABD Kongresi'ne ulaştığında, artık parasını cebine koyan ve yöneticileri pahalı yemekler ve hediyelere boğanların Kongre'den geçmesini arzuladığı kanunlarda başarısız olması hemen hemen imkansızdı. Amerika satılıktı. halen de satılık, satılık da olacak.

Aradan geçen yıllar ardından, üzerine yapılan yatırım ve harcamaların büyüklüğü neticesinde, lobicilik Amerika'da bir meslek gurubu olmaktan öteye, bir olağanüstü büyük bir endüstri haline gelmiştir ve Amerika, 1800'lü yıllardaki "kendi menfaatin için gereken yatırımı yaparsan kaybetmezsin", yani "istersen yap istersen yapma" yaklaşımı yerine, "kendi menfaatine yatırım yapmazsan kazanma şansın yoktur", yani "mutlaka yapmalısın" zihniyeti ile yaşanan bir ülke olmuştur ve Washington D.C. de bu zihiyetin başkentidir.. Ama lobicilik bir ince sanat dalıdır da. Sanki Ebru sanatı! Ne kadar su, hangi kap, hangi fırça, nasıl ve hangi açıda sallanacak, hangi boya, çubukla nasıl narince oyulacak. BİLECEKSİN. Bilimiyorsan, sen bir Türksün.

Artık sadece Amerikalılar değil, yurt dışından da bazıları olayın farkındadırlar ve Amerika'yı kullanmakta ustalaşmışlardır.

ABD'de en kuvvetli lobi Yahudi lobisidir diye bilirsiniz değil mi? Bir daha düşünün? Çünkü onlar Japonlardır. Benim Japon kardeşlerim, sağ elin verdiğini sol el belmesin misali, Amerika'daki lobi kudretlerini hiç reklam etmezler ve siz de onun için onların bu özelliğini bilmezsiniz. Yoksa, afedersiniz ama boru mu Amerikan pazarında imparator olmak? İlk defa burada okuacaksınız nasıl becerdiklerini. Bir arı sürüsü, nasıl ince detay çalışırsa, hah öyle.

Japonlardan başkaları da var tabii. Kimileri, bırakın saklamayı, nara atarak yaparlar bunu. Ermeniler ve Yunanlılar. Türkiye'nin gözüne, soka-soka-soka-soka yaparlar moral bozmak için. Başarılı da olurlar. Gıcık ederler bizi. Sonuçta onlar becerenler, biz beceremeyenleriz bu işi, lobiciliği. Yalan mı?

İşin üzücü tarafı da ne biliyor musunuz? Hiç ama hiç de öğrenmeye niyetimiz yoktur.

Halbuki o kadar kolaydır ki!!

Ama benim liderlerim (biri hariç) ne dünya aydını olmuştur, ne dünya aydını danışman kadrosu oluşturmuştur, ne de iç pazar koltuğu politikasından vazgeçmiştir..

Koltuk mu önemli, memleket mi? Sorduğum soruya bak!