Mesela benden inançlı insanlara olan güvenimi çaldılar. Bildiğim en huzurlu mekanlar camilerdi, camilerin huzurunu çaldılar. İbadet, Allahla kul arasındaydı... tek bir anlayışı dayatıp ibadetin içtenliğini, bendeki, sendeki, herkeste farklı olan mutluluğunu çaldılar. Pek çok şeyi alıp götürdüler bizden. Ezanlar okununca, kimin okuduğu aklıma gelmezdi. Camiler bizimdi... imamlar sadece Allaha kulluk ederdi. Firavuna kulluk edenler bizden değildi. Din başta olmak üzere pek çok şeyi bozup dağıttılar. Şehirlerimizin hafızası vardı, anılarımızı çaldılar bizden... hiçbir şeyi korunmayıp yıktılar... Paraya, betona kıymet verip yeşil alanları, bitki türlerini yok ettiler.
Sevinçlerimiz vardı... bayram gelince, büyükler ziyaret edilip el öpülünce, iftarlar açılıp çaylar içilince, sahur olunca, çocuklar bayramlıklarını giyince... baklava, börek... çocuklar yesin diye fırına verilince... bayram sabahı namaza, camiye gidilince... dualar okununca... gül kolonyaları dökülüp şekerler dağıtılınca... Kuran okuyan biri olunca... bayram alışverişi için çarşıya çıkılınca... yemekler pişince, misafirler gelince... İçimi sarıp sarmalayan hatıralarım, manevi hislerim vardı... hatıralarımı kirletip duygularımı çaldılar benden..... İnsanlara, komşularıma, iş arkadaşlarıma, esnafa, askere, polise, devlete olan güvenimi, saygımı çaldılar... En çok da gençlerimizin hayallerini çaldılar. Sınav sorularını çaldılar. En güvenilir öğrenci, memur, öğretmen sınavlarını... devlet kurumlarını... orduyu, adaleti güvenilmez kıldılar...