«Χαμογελά καθώς σκέφτεται τη φορά που πήγαν στο δάσος με το αμάξι. Πάρκαρε σε έναν μικρό βρώμικο δρόμο στην άκρη του δάσους. Τότε, που ήταν τόσο ζεστά ώστε χρειάστηκε να ανοίξουν τα παράθυρα για να δροσίσει. Τότε, που η μυρωδιά του ποτισμένου από την πάχνη γρασιδιού και το τραγούδι από το μαυροπούλι μπήκε μες στο αμάξι τους. Τότε, που ούρλιαζε από οργασμό, κάνοντας τα πουλιά να σωπαίνουν». Το συγκεκριμένο διήγημα δημοσιεύεται σε συνεργασία με τη Σουηδή σκηνοθέτιδα Έρικα Λαστ. Ο στόχος της είναι να απεικονίσει την ανθρώπινη φύση και ποικιλομορφία μέσα από ιστορίες πάθους, οικειότητας, πόθου και αγάπης, μία μίξη δυνατών και αισθησιακών διηγημάτων.