«Γύρισα γρήγορα το κεφάλι μου και την είδα να στέκεται πίσω από το μεσαίο παράθυρο στο σαλόνι και να με κοιτάζει. Λίγο αργότερα, ήρθε έξω φορώντας ακόμα το κιμονό με τα φλαμίνγκο. Μου έδωσε ένα ποτήρι με κρύο νερό. Ακούμπησα το ποτήρι στο στόμα μου και οραματίστηκα το γυμνό κορμί της». Ο Χένρι δουλεύει σε εγκαταστάσεις γεώτρησης στην Βόρεια Θάλασσα. Δουλεύει για 12 συνεχόμενες ώρες τη μέρα, κάθε μέρα, για 14 μέρες. Μετά τις δύο εβδομάδες, γυρίζει στην στεριά για ένα διάλειμμα, για να περάσει λίγο χρόνο με τους φίλους του και τους συναδέλφους του που είναι εργένηδες. Περνάει τα βράδια του με γυναίκες, τις ικανοποιεί και απελευθερώνει τα συναισθήματα τους. Το πρωί τις αποχαιρετά. Έχει έναν απλό κανόνα, κάθε βράδυ καινούργια γυναίκα. Μόνο μία φορά έκανε την εξαίρεση. Το όνομα της ήταν Κλάρα. Το συγκεκριμένο διήγημα δημοσιεύεται σε συνεργασία με τη Σουηδή σκηνοθέτιδα Έρικα Λάστ. Ο στόχος της είναι να απεικονίσει την ανθρώπινη φύση και ποικιλομορφία μέσα από ιστορίες πάθους, οικειότητας, λαχτάρας και αγάπης, μία μίξη δυνατών και αισθησιακών διηγημάτων.