Kasparo stootte een schamper geluid uit. Zijn roestbruine mantel veegde over de planken vloer terwijl hij heen en weer liep. Zijn wandelstok tikte bij iedere stap. 'Zo was het niet, Majesteit.' Hij wees naar Vernandos. 'Dit addergebroed heeft mijn dochter bezwangerd en haar daarna aan haar lot overgelaten. Zogenaamd omdat hij met u ging trouwen.'