Hitzaren dohaina eman zaigu. Eta Hitza Anphoran da. Elkar loturik, harreman estuan diraute biek. Anphora geure izaeraren gordailu suertatu zen. Eta Hitza geure izatearen ispilu bihurtu. Baina ispilua hautsi da, eta mila zatitan apurtu. Orain Anphora iristezina zaigu. Ezagutu nahi duzunean, ezin hura ikusi. Ezin hura atxiki, baina ezin galdu. Hura oratu ezinean, hartu egiten duzu. Isiltzen bazara, hitz egiten du. Hitz egiten baduzu, orduan hura isiltzen da. Haren mila zatiek inguratzen gaituzte eta ezin dugu garai bateko ispilua berreraiki, ezin dugu geure izatea berreskuratu. Horregatik zati horiek guztiak biltzen ditugu. Zati bakoitzak Anphora betetzen baitu. Zati bakoitza Anphora baita.