Zamanın avlusuna girip gezinen, sonra da gelip giden insanın geleceği çağın zorluk ya da kolaylıklarına göre yaşardı. Bir Eskimo, Afrika'da bir yerli, çölde bir bedevi, bir mucit, bir savaşçı, bir cambaz olabilirdi. Bir kâtip, haberci, kayıkçı ya da inşaat ustası belki de. Bulunduğunu ve bir elbise gibi giyiniyor bedeni insanı hayatın koynunda istediği yere savururdu. Nerede doğarsan oralı olur, nasıl yaşarsan o olurdun. Bazen doğduğun yerin tutkunu olur, ben'in peşinde koşar dururdun. Bazen de oradan tiksinir ve başka diyarların hülyalarına bağlanırdın. Edemez, etsen de yeni isteklerinin esiri olurdun. Kısacık hayatta bitmek bilmeyen arzuların seni peşi sıra koşturur, ölüm busesi ansızın yandığı kondeyse öylece kalakalırdın. Yaşadıkça çoğalır, çoğaldıkça dünyanın ihaneti malum yalanlarına daha çok bağlanırdın. Dünya ise sen bağlanırça kaçar, o kaçtıkça sen daha bir hırsla kovalardın. Ömrün hicran ve keyif dolu anları gibi yazlar kışı, kışlar yazı kovalarken sen asla uslanmaz, bir uyduruk hikâyenin ardı sıra sürüklenip dururdun. Denizdeki balıklar bu sahte aşkın meftunu olur, sonunu bildiğin filmi yine de seyrederdin. İzlerken arada bir rol çalar, bazen figüran bazense başaktör olurdun. Yaşarken inatlaşır, o adın gibi bildiğin sonun tekerrür etmeyeceğine inanır, etmemesini umardın. sonunu bildiğin filmi yine de seyrederdin. İzlerken arada bir rol çalar, bazen figüran bazense başaktör olurdun. Yaşarken inatlaşır, o adın gibi bildiğin sonun tekerrür etmeyeceğine inanır, etmemesini umardın. sonunu bildiğin filmi yine de seyrederdin. İzlerken arada bir rol çalar, bazen figüran bazense başaktör olurdun. Yaşarken inatlaşır, o adın gibi bildiğin sonun tekerrür etmeyeceğine inanır, etmemesini umardın.
Ama oğlunu her zaman aynı olur, değişmez, değiştirilemezdi. Doğumundan sonraki sen, daima boğazında hazır bekleyen ve adı ölüm olan keskin bir hançerle baş başa yaşardın. Arada herkes gibi bir şeyler yaşar, oğluyla gelince de kitabı kapatır, çekip giderdin. Sayfaların içinde neşe de hüzün de, acı da olsun mutluluk da. Bazı hayallere ulaşırken, geçen sayfaların arasında, belli belirsiz bir paragrafta geçer, sonra unutulup giderdi. Akılda kalanlar sadece gerçekler için. GERÇEKLEŞENLER. Ama böyle olan bir tek senin kitabın olduğunu. Kitaplar insanlar gibi hayallerle doluydu. Art arda dizilmiş kelimeler yaşanmış ya da yaşanmamış bir çok olayları anlatırdı. Bu da onlardan biriydi. Bu kitap, bu sayfa, bu kelimeler vebu harfler ...