Kwaliteit is een omstreden begrip. Sommigen denken bij kwaliteit aan normen, kwaliteitssystemen, certificering, borging, voorspelbaarheid. Anderen denken bij kwaliteit juist aan inspiratie, unieke ideeën, schepping, dynamiek. In organisaties hebben we beide vormen van kwaliteit nodig, steeds in een andere combinatie. De boekhouding van een bedrijf moet vandaag precies zo gevoerd worden als gisteren - maar heeft soms behoefte aan vernieuwing. De marketing afdeling moet morgen betere ideeën hebben dan vandaag - maar moet wel zorgen dat ze permanent betrouwbare cijfers heeft over de markt. Echte kwaliteit komt tot stand als een unieke integratie van statische en dynamische kwaliteit. De strijd tussen aanhangers van deze twee vormen van kwaliteit vindt ook zijn weerslag in de wereld van de projecten. De aanhangers van statische kwaliteit benadrukken de noodzaak van herhaalbare processen, beheersing, vaste afspraken, kortom van een methode als PRINCE2. Door sommigen wordt PRINCE2 zelfs gezien als dé oplossing voor de problemen van projectmatig werken. De aanhangers van dynamische kwaliteit benadrukken dat het niet om de methode gaat, omdat het draait om leiderschap, commitment en communicatie. PRINCE2 wordt door sommigen van hen zelfs gezien als bron van alle kwaad, omdat het geassocieerd wordt met bureaucratie en verstarring. PRINCE2 ondersteunt de statische kwaliteit in projecten. Maar natuurlijk kan een eenzijdig statische benadering niet werken: “de methode doet het niet”. Hoe meer we PRINCE2 zien als dé oplossing, des te minder effectief zal deze zijn, om uiteindelijk zelfs averechts te gaan werken.