Sejarah telah membuktikan kedudukan dan kemasyhuran bahasa Melayu sebagai bahasa lingua franca di persada dunia pada satu ketika dahulu. Perkara 152 perlembagaan Malaysia memaktubkan bahasa Melayu diberikan tiga fungsi utama iaitu sebagai bahasa kebangsaan, bahasa rasmi dan bahasa pengantar pendidikan. Dasar Pendidikan Negara juga turut menggariskan bahasa kebangsaan sebagai bahasa pengantar utama dalam penerokaan ilmu. Monograf ini melihat sejauh manakah pemerkasaan bahasa Melayu telah dilaksanakan di Istitusi Pengajian Tinggi Awam seluruh Malaysia. Penelitian dan analisis kajian mencakupi bidang pengajaran, penyelidikan, penerbitan serta turut melihat kepada pentadbiran universiti. Hasil kajian telah merealisasikan realiti semasa pengamalan bahasa Melayu di Institusi Pengajian Tinggi Awam di samping merencana harapan dengan beberapa resolusi cadangan bagi memartabatkan dan menyemarakkan kembali bahasa Melayu sebagai bahasa ilmu.