Αναλύοντας εκτενώς την συμπεριφορά ενός ατόμου όταν βιώνει το συναίσθημα της αγάπης, εξηγείται το πώς μία αντίδραση μπορεί να υποδηλώνει κάτι άλλο από αυτό που εμείς σαν δέκτες εισπράττουμε. Υμνείται η μητρική και η αλτρουιστική αγάπη και κατηγορείται η κτητική. Ξεκινώντας από το άτομο, συνεχίζεται η επεξήγηση συμπεριφορών στο ευρύτερο πλαίσιο μιας κοινωνίας. Διαφορετικές νοοτροπίες μεταξύ των λαών της Ευρώπης αναφέρονται. Καταλήγοντας στην Ελλάδα, ο χώρος της εκπαίδευσης χρησιμοποιείται ως παράδειγμα, ανάμεσα σε άλλα. Προσπαθώντας να δούμε με μια αντικειμενική ματιά κάποια κοινωνικά φαινόμενα, χωρίς να υποστηρίζεται κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία, τίθενται κάποια κοινωνικά ερωτήματα. Το άτομο ως μέλος μιας κοινωνίας καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αυτή κινείται, και βλέπουμε πώς το «φαίνεσθαι» ενός φαινομένου σε μια κοινωνία, κρύβει πίσω του ένα «είναι». Στο συμπέρασμα, επιστρέφουμε πάλι στο άτομο ως οντότητα, και με ένα αισιόδοξο μήνυμα στο τέλος, εξηγείται το πώς η ευκαιρία για ψυχική ηρεμία και υγιείς ανθρώπινες σχέσεις βρίσκεται στο χέρι του ανθρώπου ως ατομική προσπάθεια αλλά και ως μέλος ενός συνόλου.