Στις μέρες μας, το κουτσομπολιό και κυρίως η συκοφαντία έχουν ξεπεράσει κάθε όριο νομιμότητας. Παράλληλα, όμως, έχει επεκταθεί και το αντίθετο: Να μην μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα για κάτι που, κατά την αντικειμενική – όπως πιστεύεις – γνώμη σου είναι παράλογο, αντικανονικό και ανήθικο. Οπότε αντιμετωπίζεις το δίλημμα: Να εκφράσεις την άποψή σου, ή να σιωπήσεις κι έτσι να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου απ' τον υπαρκτό φόβο μπας και το χάσεις. Και αυτοφιμώνεσαι ή τολμάς να μιλήσεις και δέχεσαι είτε την πυγμή του νόμου ή, προπάντων της παρανομίας. Αυτό είναι το μήνυμα που προσπαθώ να δώσω στα εφτά διηγήματά μου στο «Φίμωτρο»: Να λες, δηλαδή, την αλήθεια, έστω κι αν η αλήθεια συνήθως αντιμετωπίζεται κι εχθρικά και βίαια από τους ένοχους δέκτες της.