Ένα ηλιόλουστο πρωινό του Σαββάτου, καθώς η Ζωούλα έπινε φρέσκο χυμό πορτοκάλι, είδε απο τη τζαμαρία του σπιτιού της στην όμορφη Κω μέσα στην απέραντη γαλάζια θάλασσα μια βάρκα με δύο παιδάκια μέσα να πλησίαζει την ακτή. Ο ήλιος που ήταν καταμεσής στον ουρανό δεν την άφηνε να τα δει ξεκάθαρα. Η Ζωή είχε ακούσει ότι εκείνο το διάστημα έφταναν πρόσφυγες από μακρυνούς τόπους και είχε φοβηθεί λιγάκι... Η βάρκα πλησίασε την ακτή... τι θα κάνει η Ζωή; Τι θα κάνει ο κάθε άνθρωπος που θα βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση;;;

Ένα βιβλίο που θέλει να δώσει ελπίδα, ιδιαίτερα σε αυτούς που πέρασαν ή ακόμα περνούν κακουχίες στη δίνη του πολέμου. Ένα βιβλίο γραμμένο με αγάπη για τα παιδιά και για τον άνθρωπο, με δύναμη καρδιάς, ελπίδας, και με πολύ κουράγιο για τον συνάθρωπό μας έτσι ώστε ο κόσμος μας να γίνεται πιο όμορφος μέρα με τη μέρα...