"Desamodiozko hogei poema eta adio desesperatua" ezintasunaren saminduratik bizitako maitasun eromenaren adierazpen poetikoa dugu. Maitale bakartiak hilobiaren gaua bizi du urrutian. Amets du gogoan. Betirako ihes egin duen olatu baten ustegabeko agurra bilakatu da. Bere maitasun egarria baretzen zuen ezpainen iturritik amapola urik ez duela berriro edango barneratu arte, maitasuna mila ilusio apurtuez zerturiko ameskeria dela ez du ulertuko.