Deniz fenerinin ki gibidir: Aydının da ışığı. Birisi gemileri, diğeri insanları aydınlatır. Onların sayesinde: Gemiler ve toplumlar yollarını bulabilirler."Batmaktan" kurtulup ayakta kalabilirler. Yeter ki: Işıkları söndürülmesin.

Hiçbir fener, hiçbir koşulda; bir geminin tonajını ve bandırasını sormaz. Gerçek bir aydın da öyle: Aydınlığının bilgisini sunarken; insanların hiçbirine, ne ırkını ve cinsiyetini ne de inanç tercihini sormaz. Aydın dediğin; aynı zamanda gerçekçidir. Gördüğü: Hiçbir kötü rüyayı da hayra yormaz!...

Her ikisi de; ıssız ve sessiz geceler boyu çalışarak; aydınlatmaya çabalar karanlıkları. Aydınlar da fenerler gibidirler: Ortaktır yalnızlıkları!..

Özetle:

"Ben de;

Küçük bir "burunda"

Küçük bir deniz feneriyim,

Hümanizmin ise; sadık bir neferiyim.

Işığımı hep çakarım, Her durumda.

Yaşam benim kutsalım:

Yaşayan her canlı benim umurumda.

Fenerler, kimseleri aramazlar;

Arayanlar, mutlaka onları bulurlar:

Çoğu kez de zor durumda.

Ben her daim işime bakar,

Sürekli ışığımı çakarım.

Hiç yılmam; bunu hep yaparım!...

FELSEFE ŞİİRLERİ tüm bu duyguları ifade etmek için, yeni bir şiir türü olarak yazıldı..