Tradukis: Vilhelmo Lutermano. Kun enkonduko de Friedrich Engels (Frederiko Engelso). La libro estas historia studo de la politikaj eventoj kundukintaj al la Pariza Komunumo 1871, unu el la plej profundaj studoj de Markso kaj ekzemplo de lia aliro al historio. "La burĝa menso, tute trempita de polica spirito, kompreneble imagas la Internacian Laborist-Asocion kiel specon de sekreta komploto, kies centra oficejo de tempo al tempo ordonas eksplodojn en diversaj landoj. Sed nia asocio estas fakte nur la internacia ligo, kiu kunigas la plej progresintajn laboristojn en la diversaj landoj de la civilizita mondo. Kie ajn, kaj kiel ajn, en kiaj ajn kondiĉoj la klasbatalo konkretiĝas, tiam estas ankaŭ nature ke membroj de nia asocio staras en la unua vico. La grundo, el kiu ĝi kreskas, estas la moderna socio mem. Ĝi ne estingeblas eĉ per plej monstra sangelverŝo. Por estingi ĝin, la registaroj devus antaŭ ĉio estingi la despotismon de la kapitalo super la laboro - do la kondiĉojn de sia propra paraziteco. La laborista Parizo, kun sia Komunumo, estos eterne celebrata kiel la glora pioniro de nova socio. Ĝiaj martiroj estas pie konservataj en la granda koro de la laborista klaso. Ĝiajn eksterminintojn la historio jam nun najlis al la pilorio, de kiu elsavi ilin ne kapablas eĉ ĉiuj preĝoj de iliaj pastroj." Karlo MARKSO