De wind bijt met de kilheid van de naderende winter en laat ons kampvuur dansen. Een ijzige motregen striemt onze ruggen. Ik trek mijn vochtige mantel dichter om me heen. De late herfst is een beroerde tijd om ten strijde te trekken. Net als iedere andere tijd.Uit het woud klinkt de klaagzang van een wolf. Ik zie de jongere mannen onrustig in de duisternis staren. Ons vuur houdt die vervloekte beesten op afstand, maar het blijft een ongemakkelijk idee dat er geen pallissade om ons heen staat. Ook ik tuur in de duisternis. De wolven baren me weinig zorgen. Het zijn de Lloegryn die ik vrees.