Bir zamanlar insanlar rüya görürdü.
Gözlerini kapattıklarında unutulanlar geri döner, susanlar konuşur, kaybolanlar kendini bulurdu.
Ama bir gün dünya sustu. Rüyalar kaybolmadı, sadece yasaklandı.

Kodlara sığmayan her şey sistem dışı ilan edildi. Duygular "zararlı veri", hafıza "virüs", inanç ise "arıza" sayıldı. Kelimeler sayıya çevrildi, hatıralar silinebilir içerik oldu. İnsan, her şeyi bilen ama hiçbir şeyi hatırlamayan bir varlığa dönüştü.

İşte o çağda, birinin zihnine gizemli bir kelime düştü: Zemanur.
Ne bir isimdi, ne sıradan bir sesleniş.
Bir çağrıydı, bir mühürdü.
Unutuşu delen, hatırlamayı yeniden mümkün kılan bir işaret.

Mühür: Göğe Açılan Çatlak, baskının gölgesinde hakikati hatırlamanın destanını anlatıyor. Yasaklı rüyaların, kaybolmuş hafızaların ve susturulmuş kelimelerin arasında, insanın yeniden diriliş mücadelesini sahneliyor.

Çünkü hakikat susmaz.
Çünkü insan, hatırlamadan yaşayamaz.
Ve her mühür, bir kapanış değil; bazen yeni bir başlangıcın kapısıdır.