In mijn vorige hockeycarrière speelde ik een spelletje. Maar nu speel ik een nieuw spel, en het gaat over het zusje van mijn vriendin en de kaart die ze net uit een kom trok op zo'n feestje.

Ik had Violet over mijn schouder moeten gooien en haar weg moeten slepen van het soort feest waar haar broer compleet van zou flippen. Maar dat deed ik niet. In plaats daarvan bewonderde ik hoe ze niet onder de indruk was van mijn miljardairstatus en geen enkel probleem had om onze aantrekkingskracht te erkennen. We beleefden die wilde avond samen. Ik had haar met rust moeten laten, maar onze wegen kruisten elkaar een paar weken later, toen ik de nieuwe eigenaar werd van het hockeyteam dat traint in Lake Spark, waar zij woont.

Ik negeerde dat haar broer me zou vermoorden als hij wist dat ik zijn zus had aangeraakt, en ik deed Violet een aanbod: een week lang elke dag afspreken in mijn hotelkamer om plezier te maken terwijl ik door de stad liep.

Ze stemde toe, maar onze tijdlijn liep anders dan gepland en het spel dat we begonnen te spelen had geen spelregels. De grenzen tussen ons vervagen. Violet laat me dingen willen, en nu rest mij niets anders dan mijn muur afbreken en toegeven dat zij het punt in mijn leven is waarop ik altijd heb gewacht.

Dit boek werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd als Waiting to Score.